گلوڪاره ۽ اداڪاره شيرين
(مزاح)
انٽرويو: ھمير
گاد
صحافي: سڀ کان
پهرين اهو ٻڌايو ته اوهان هن فيلڊ ۾ ڪيئن آيا؟
شيرين: رڪشي ۾ چڙھي
آئي هيس، ۽ هن وقت ماشاءَ الله سان پنهنجي ڪار آ. تمام ٿوري عرصي ۾ گهڻو ڪجھ حاصل ڪيو
آ.
صحافي: اوهان ڪيترو
پڙھيل آھيو.؟
شيرين: ٽانگا اسٽينڊ
تائين،ڪڏھن ڪڏھن مليل چيڪ به پڙھي ويندي آھيان.
صحافي: مون اوهان
کان اوهان جي تعليم پڇي آھي؟
شيرين: اڇا ائين
چئو نه، مون ايم- اي ڪئي آھي.
صحافي: ايم-اي ڇا ۾
ڪئي اَٿَو؟
شيرين: مئٽرڪ ۾.
صحافي: بور ٿيندا
آھيو ته ڇا ڪندا آھيو؟
شيرين: انهن اداڪارائن
جي گلا ڪندي آھيان جيڪي منهنجيون ڪاميابيون ڏسي سڙنديون آھن.
صحافي: اوهان جا
فينز اوهان کي تنگ ڪندا آھن؟
شيرين: تمام گهڻو، منهنجو
هڪ فين ته پنهنجو نڪاح نامو کڻي آيو چيائين هن تي آٽوگراف ڏيو.
صحافي: اوهان کي
ايس ايم ايس ڪهڙا پسند آھن.؟
شيرين: ايزي لوڊ
وارا.
صحافي: پسنديده فلم؟
شيرين: فيوجي فلم.
صحافي: اڇا اهو ٻڌايو
فنڪار ڪهڙو پسند آھي؟
شيرين: ظالم لوهار.
صحافي: پسنديده ڪلام؟
شيرين: پنهنجي
پهرين البم ۾ ڳايل ”ساري رات تنهنجي ياد ۾ ننڊ ناهيان ڪندو، خوابن ۾ به صرف تون ٿي
نظر اچين.“
صحافي: ڪهڙي ڄَٽ جي
شاعري آ، جڏھن ننڊ ئي ناهي ڪندو ته خواب ڪٿان ڏسندو آ.
شيرين: اها شاعري
الموت ميڊيڪل اسٽور واري جي آ.
صحافي: رياض ڪندا
آھيو؟
شيرين: ها، رياض ڪڏھن
ڪڏھن پاڻ ئي ايندو هو. منهنجي استاد مرحوم جو نالو رياض آ.
صحافي: اوھ.... ڪيئن
ڊيٿ ٿي اوهان جي استاد جي؟
شيرين: ماکيءَ ۾ کنڊ
وجهي کاڌائين. ان کان پوءِ ھن جي ڊيٿ ٿي وئي.
صحافي (حيران ٿي):
ماکيءَ ۾ کنڊ.... پر ماکي ته اول ئي مٺي هوندي آ.
شيرين: الاءِ چون
پيا ماکي استاد کي ڦِڪي لڳي هئي، ان جي ڪري.
صحافي: موسم ڪهڙي پسند
آھي؟
شيرين: شادين جي.
صحافي: ڪَلر ڪهڙو
پسند آھي؟
شيرين: ڪلاسڪ ڪلر
ليب.
صحافي: اوهان جي اڪثر
ڪلامن ۾ ولگر شاعري ھوندي آھي. اوهان اهڙي قسم جي شاعري ڇو ڳائيندا آھيو؟
شيرين: اصل ۾ مان
صرف انهن شاعرن جي شاعري ڳائيندي آھيان، جن جي جهالت ۾ ماسٽرز ٿيل هوندي آھي.
صحافي: ۽ ٻُڌندا به
اِهڙا ئي آھن..
شيرين: ڇا چَيوَ؟
صحافي: ڪجھ نه.... اڇا
اهو ٻڌايو، نوان شوقيه ڊائريڪٽر اوهان ڏي اسڪرپٽ پاڻ کڻي ايندا آھن يا اوهان کي تڪليف
ڏيندا آھن.
شيرين: مان نون ڊائريڪٽرن
سان گهٽ ڪم ڪندي آھيان. هڪ ته انهن مان گهڻن کي تجربو ئي ڪونهي. هڪ شاٽ پنج دفعا ٿا
وٺن، منهنجو ان ۾ ٽائيم ٿو برباد ٿئي.
صحافي: پهريون ڀيرو
ڪڏھن رُنا هُيئو.
شيرين: گذريل سال.
صحافي: ڇو رُنا
هُيئو، ڪنهن ايزي لوڊ ٽائيم تي نه پهچايو ڇا؟
شيرين: نه، اصل ۾
منهنجي ڀاءُ ڪاوڙ ۾ مهنجي موبائل کڻي ڀِت ۾ هنئي هئي.
صحافي: پر ڇو؟
شيرين: موبائل ۾ جيڪا
گيم هو کيڏندو هو، مون اها ڊليٽ ڪري ڇڏي هئي. ان جي ڪري هن کي ڪاوڙ لڳي.
صحافي : ڇا واقعي
موسيقي روح جي غذا آھي؟
شيرين: ماڻھو ته
وهنجڻ وقت به ڳائن ٿا، سو موسيقي صرف روح جي غذا ئي نه پر موسيقي روح جو غسل به آ.
صحافي: ڪا اهڙي ڳالھ
يا ڪو اهڙو واقعو، جيڪو اوهان کي هميشه ياد هجي ۽ اوهان کان وسريو نه هجي؟
شيرين: ها مون کي
ياد آ مون هڪ فنڪشن ۾ ۷ ڪلاڪ نان اسٽاپ ڳايو هو. منهنجي مِٺي آواز
جي سحر ۾، ماڻھو ايترو ته گُم ٿي ويا جو خبر ئي نه پئي ته پروگرام مان ڪڏھن اُٿي
گهر هليا ويا.
۽ مان ته
پنهنجي گناهگار اکين سان آرگنائيزر کي پنهنجا وار پَٽيندي به ڏٺو.
صحافي: شاديءَ جو ڪڏھن
ارادو آھي؟
شيرين: جڏھن به
شادي ڪيم، سڀني کي خبر پئجي ويندي.
صحافي: ڪنهن مارننگ
شو ۾ لائيو ڪندئو ڇا؟ اڇا اهو ٻڌايو، شاديءَ لاءِ ڪو آئيڊل ته اوهان جو هوندو؟
شيرين: ها جيڪو
سمپل هجي.
صحافي: سمپل مطلب؟ ڪهڙو
جيڪو گوڏ ۽ چادر پائي گُھمي.
شيرين: بس! جيڪو
منهنجي ها ۾ ھا ملائي، انڪار نه ڪري.
صحافي: اوهان جي
مهرباني، اوهان پنهنجو قيمتي ٽائيم ڪڍي، اسان وٽ آيا.
شيرين: اوهان جي به
مهرباني جو اوهان مون کي گهرايو.
صحافي: بس! جنهن
اوهان کي گهرايو آ، الله ان کي جلد گهرائيندو.
(روزانه هلال پاڪستان ۾ تاريخ (۲۵-۵-۲۰۱۹) تي ڇپيل ۽ ھمير گاد جي فيسبڪ وال تان ٿورن سان کنيل)
No comments:
Post a Comment